Kerry hill houdt omgeving in de gaten

De kerry hill kijkt je aan met wakkere ogen, fier en met een opvallende panda-aftekening. Een aanblik om op slag verliefd op te worden. Wie smelt er nu niet voor panda’s? Dat is ook wat Hans Schadenberg vier decennia geleden overkwam. Het is echter een schaap dat de liefde niet zo gemakkelijk beantwoordt. Dat heeft ook een voordeel: “Ze zullen niet zo snel gestolen worden, want als ze je niet vertrouwen, dan vergeet maar dat je ze in handen krijgt.”

Hans Schadenberg drijft met zijn border collie hond een koppeltje kerry hills bijeen. De oortjes van de schapen zijn minstens zo opvallend gespitst als die van de hond. Het tafereel speelt zich af op kazematten van de Schalm en de Juffersdijk. Die zijn in het verleden aangelegd als onderdeel van de Hollandse Waterlinie. De schapen lopen er al 35 jaar op grond van Staatsbosbeheer. “Ze doen het hier heel goed, want ze hebben de ruimte en voor elk schaap geldt, als het de ruimte heeft, dan moet er wel iets geks gebeuren wil het zich niet redden.”

Alertheid

“De kerry hill is hard en heeft geen klauwproblemen. Er is alleen één dingetje: je moet je niet storen aan hun alertheid. Ze blijven een beetje op afstand. Zodra je andere mensen mee hebt, komen ze niet bij je. Ze zullen niet zo snel gestolen worden, want als ze je niet vertrouwen, dan vergeet maar dat je ze in handen krijgt. Sommige mensen vertalen dat in ‘wild’, maar het is gewoon geen beest om mee te kroelen. Dat is het eerlijke verhaal.”

Kerry hill

“Als je vrouw uit Wales komt …”, is het alleszeggende antwoord op de vraag waarom hij zijn thee met een sloot melk drinkt, rondrijdt in een Landrover uit 1972 en bevlogen is van een Brits schapenras. Het is veertig jaar geleden dat hij en zijn vrouw op de Royal Welsh Show, de belangrijkste landbouwshow van Wales, de kerry hill zagen. “Ik zei tegen haar: ‘Dat schaap staat me aan.’ Maar op mijn vraag of iemand ze kon leveren, kreeg ik een brief van het stamboek met de strekking: Beste mijnheer Schadenberg, we hebben verschillende fokkers benaderd, maar niemand is geïnteresseerd, omdat de ‘red tape’ hen tegenhoudt. De ‘red tape’ waren de regels van de overheid, waar ze zo’n gigantische hekel aan hebben. Je moest de dieren bijvoorbeeld zes maanden in quarantaine houden en als ze hier kwamen, vond de Gezondheidsdienst het nodig om opnieuw bloed van ze te tappen, want zij gingen alleen af op hun eigen test­resultaten.” Uiteindelijk lukte het om met twee andere liefhebbers de eerste kerry hills in Nederland te importeren. Met de oprichting van een Nederlands stamboek groeide het aantal tot nu zo’n 350 geregistreerde dieren.

Rasstandaard

“Zwarte neus, zwarte oogvlekken, zwarte oortjes. Als ze je aankijken zie je zwarte oortjes; dat die van achteren wit zijn, so be it, als ze maar recht op de kop staan, want er zijn bepaalde rammen die een iets minder mooie oorstand vererven. Daar moet in de fokkerij aan gewerkt worden. Er mag één verbinding zijn tussen het zwart van twee vlekken, waar het ook zit”, doceert Hans over de eisen voor stamboekopname van een dier en de vlekken die het zo fraai maken. Want de kerry hill is een absolute beauty. De ooien lammeren gemakkelijk af en zijn goede moeders, en daarbij is het in het algemeen een probleemloos ras. Ideaal voor de hobbyist. En voor wie iets aan dat ene nadeel, die eenkennigheid, wil doen, is het vooral een kwestie van veel tijd in de jonge dieren steken, om ze aan je te laten wennen. Er zijn fokkers die ze als makke lammetjes achter zich aan hebben lopen: het kan dus wel.

Meer weten over de kerry hill?

Lees het volledige artikel in Landleven september. Deze editie kunt u online bestellen. Kijk voor meer informatie over de kerry hill op www.kerryhillvereniging.nl

Fotografie Theo Tangelder