Vakantiegevoel

Vakantiegevoel

Hele horden trekken er dezer dagen op uit naar elders om vakantie te houden. Welverdiend, om eventjes uit de routine van elke dag te ontsnappen of om languit uit te rusten van gedane arbeid. Heerlijk en ik gun het iedereen, maar wij waren juist altijd nieuwsgierig om te beleven hoe het elders is.

Het liefst nog doorkruisten we dat elders tijdens een wekenlange reis te paard. Te paard van Kirgizië tot langs de hoogste pieken van de Andes. Om de condor onder je te zien vliegen, om van een wildvreemde een kopje thee aangeboden te krijgen of om het lot te tarten op de vlucht voor een olifant. Nu zijn het prachtige pagina’s in het ‘vakantiefotoalbum’ van mijn geheugen.

Het vakantiegevoel is echter al heel wat jaartjes anders. De drang tot ontdekken is er wel zo’n beetje af, want ik was al zo verwend, maar belangrijker nog zijn de handenbindertjes thuis. In ons geval geen kinderen – die kun je op een goed moment meenemen – maar de beestenboel. Voor een goudvis kun je de buurvrouw nog wel vragen of ze er een paar weken op wil passen, en schapen in een grote weide redden zich ook wel als de buurman ze iedere dag eventjes inspecteert, maar een kat laat je niet te lang alleen en de zorg voor vier paarden is echt een dagtaak die je niet snel aan een ander overlaat. Hoe meer beesten, hoe groter de verantwoordelijkheid. Natuurlijk kun je het treffen met fijne vrienden die wanneer je weg bent juist bij jou willen oppassen en dat als hun vakantie zien. Maar ga er niet vanuit.


Is het erg om niet op vakantie te kunnen? Nee, het is een weloverwogen keuze die je vooraf maakt. Bovendien staat die beestenboel bij ons niet op zich. Het zou nooit zover zijn gekomen als we niet zo buitenaf woonden, met zoveel ruimte en vrijheid om ons heen. Als ik oog in oog wil komen te staan met een prachtig reebokje, wil genieten van de jonge torenvalken die uitvliegen of de geur wil opvangen van de bloeiende lindeboom, hoef ik alleen maar naar buiten te gaan. Ik voel me een bevoorrecht mens, dat ik daarom niet op vakantie kan.

Mario Broekhuis
Hoofdredacteur

Deze editorial komt uit Landleven augustus. Deze editie kunt u hier bestellen.


Mario Broekhuis

Mario Broekhuis is als hoofdredacteur verantwoordelijk voor alles wat er inhoudelijk onder de vlag van Landleven gebeurt. Hij bewaakt de formule. Bezoekers van de evenementen van Landleven kennen zijn stem als omroeper. En menigeen herkent hem ook als de schrijver van ‘dat stukje’ voorin in het blad. Maar wie goed oplet komt zijn naam vaker tegen als auteur van artikelen. Mario is een echt buitenmens.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."