Schapen scheren kun je leren

Wolschapen moeten geschoren worden. Soms zelfs twee keer per jaar. Er is niet zoiets als hogere scheerkunde, iedereen kan het leren.

Schapen scheren

De een scheert vervolgens alleen zijn eigen schapen, de ander pakt die van de buren erbij en sommigen hebben er echt hun beroep van gemaakt, al zijn dat er niet veel. Nederland telt slechts 25 beroepsscheerders.

Beroepsscheerder

Tijdens de Dag van het Schaap schreef Johannes Kloosterman uit het Groningse Zevenhuizen het NK voor de vier keer achteraan op zijn naam. Hij is een van de weinige beroepsscheerders die ons land telt. Zo’n 30.000 schapen gaan er jaarlijks door zijn handen. Het is een uit de hand gelopen hobby.

Scheren met machine

Als vijftienjarige wilde hij graag wat schapen voor zichzelf. Dat werd een koppeltje swifters en ja, die moesten toch ook de jas uit. “In het begin had ik per dier een halfuur nodig, maar al doende leerde ik en werd ik sneller. Ik was niet van plan om er mijn beroep van te maken. Toen meer en meer mensen vroegen of ik hun schapen ook wilde scheren, kwam het er toch van.” Johannes scheert voornamelijk met de machine, want met een handschaar kun je niet honderd tot tweehonderd schapen op een dag doen. Zulke aantallen zijn voor hem gewoon. Hij scheert ook nog eens het hele jaar door. Melkschapen moeten bijvoorbeeld twee keer per jaar geschoren worden. Zware dieren zijn dat, wel honderd kilo wegen ze. En die moeten allemaal ‘op hun kont gezet’. ”Het is een bepaalde techniek; als je die in de vingers hebt, is het niet enorm belastend. Spierpijn heb ik allang niet meer.” Eigenlijk is het topsport wat hij doet. “Zelf zie ik dat niet zo, maar er is een uitdrukking dat honderd schapen scheren overeenkomt met het lopen van een marathon. Als je het zo bekijkt, is het wel topsport.”

Nieuw-Zeelandse methode

Gemiddeld anderhalve minuut doet hij er tegenwoordig over om een schaap te scheren. Tijdens een wedstrijd tikt hij één minuut en tien seconden aan. Daarmee werd Johannes vorig jaar voor de vierde keer Nederlands kampioen. Snelheid is overigens niet het belangrijkst om te winnen, ook netjes werken telt zwaar. Wondjes en schrammen zijn uit den boze en er mogen geen plukken blijven zitten. Johannes beheerst dat alles tot in de puntjes. Net als veel andere profs en semiprofs scheert hij volgens de Nieuw-Zeelandse methode. “Dat is prettiger, ook voor de schapen. Die zitten tijdens het scheren in een relatief natuurlijke houding. Je merkt dat ze rustiger zijn vergeleken bij de Hollandse manier, ze schoppen minder.”

Wil je zelf schapen scheren en ben je benieuwd naar de beste tips? Johannes deelt ze in Landleven mei! In het volledige artikel lees je ook over vier andere deelnemers van het NK. Ook zij delen handige, praktische informatie.

Tekst: Margreet Welink 
Fotografie: Dirk Wolf