
Column: Inmaken of niet inmaken? Dat is de vraag
De afgelopen twintig jaar heb ik ontzettend veel ingemaakt. Ik heb jam gemaakt, geweckt, gedroogd, gezouten, gefermenteerd, noem het maar op. Kan het ingemaakt worden? Grote kans dat ik dat heb gedaan.
Enerzijds heb ik al die inmaakpogingen gedaan voor mijn werk voor Landleven. Ik vind het een uitdaging en ook mateloos interessant om nieuwe recepten en technieken uit te proberen. Naast die professionele interesse vind ik het simpelweg leuk om aan de slag te gaan. Behalve in augustus. Dan krijg ik ieder jaar opnieuw de inmaaktwijfels. Waar begin ik aan? Waarom haal ik het weer in mijn hoofd om zo’n grote ketel vol potten op het vuur te zetten, terwijl de mussen van het dak vallen? Kan ik niet gewoon op een stoeltje in de zon gaan zitten, zoals een normaal mens?
Vroeger was het mijn droom om zo’n grote kast in de kelder te hebben staan, vol met kleurrijke potjes zelf geteelde en ingemaakte producten. Nou, die kast is er geweest hoor. Vol trots bewonderde ik het resultaat van mijn noeste arbeid. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat veel van die potjes daar jarenlang bleven staan. Die enorme pot met gezoute, ingemaakte citroenen? Ik wist eigenlijk helemaal niet wat ik met die gele bommetjes aan moest. En twintig potjes courgette in het zuur? Dat eten ze bij mij thuis niet. Hoewel de inhoud van de potten na jaren op de plank nog prima was, heb ik een groot gedeelte met pijn in mijn hart toch weggedaan. We eten het simpelweg niet.
Nu ik door ervaring wat verstandiger ben geworden, heb ik besloten alleen nog maar in te maken wat wij écht eten en wat iedereen bij ons thuis superlekker vindt. Ik hoef geen potten meer om tien jaar te bewaren; nee, één of twee jaar maximaal, daarna moet het opgegeten zijn. Zo maak ik rabarber-vanillejam, heldere rodebessengelei en heel veel frambozenjam. Groentes vries ik zoveel mogelijk in, zodat ze lekker knapperig blijven. En als ik veel fruit oogst, vries ik dat ook in. Daar maak ik lekker jam van. In januari. Als de mussen niet meer van het dak vallen.
Persoonlijke verhalen
Persoonlijke verhalen vanuit het warme harte van haar huis. Culinair redacteur Klaske geeft dit jaar elke maand een kijkje in haar keuken. Deze column verscheen in Landleven augustus. Die kunt u hier bestellen.
Klaske werkt al vele jaren met plezier voor het tijdschrift Landleven. Als culinair redacteur schrijft ze verhalen en ontwikkelt ze recepten. Ze kookt, proeft, kookt nog eens en schrijft de recepten daarna zo smakelijk (en nauwkeurig!) mogelijk op. De ingrediënten komen altijd uit het seizoen, het liefst uit haar eigen moestuin. Inmaken, jam en sap koken en wecken zijn haar passie. Ze is tevens moeder van drie kinderen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."