Limburgse liefde voor doorleefd oud hout

“Ik heb een enorme fascinatie voor oud hout. Ons allereerste meubelstuk, toen wij gingen samenwonen, kwam uit een oude schuur. Het liefst heb ik zo oud mogelijke spullen om me heen”, vertelt Esther aan de eetkamertafel. “Op een gegeven moment gingen we toch een tijdje met de Ikea-hype mee, maar al heel snel voelde ik, nee, dit wil ik eigenlijk niet.” In hun huidige interieur komt haar liefde voor oud hout volledig tot uiting. Om mooie stukken te vinden struint Esther het liefst markten af. “De meeste mooie spullen komt uit België”, verklapt ze. “Als ik een mooi stuk zie, dan voel ik daar iets bij. Het moet een verhaal hebben, een geschiedenis. Dave laat me mijn gang gaan, die bemoeit zich daar niet mee.” In de woning van Esther en Dave is het een en al sfeer. Overal heeft Esther knusse hoekjes en schikkingen gemaakt. “Ik ben gek op takken. Ik gebruik heel simpel takken uit het bos, of vraag om mooie perentakken als de buurman weer gaat snoeien. Takken kunnen altijd, ze staan hier ook jaarrond.” Naast takken staan er overal kaarsjes. In waxinelichthouders en op kandelaars. “Kaarsen horen bij mij. Ze staan ook bijna altijd aan. Mijn vriendinnen grappen weleens dat je in een straat zo kan zien waar ik woon, dat is het huis met al die kaarsjes.”
 

In de woonkamer kan Esther zich uitleven met haar vondsten. Langs de wand, de oude buitenmuur, staat een oude markttafel als sidetable. Een oude kruik met takken, kandelaars en een vacht aan de muur geven veel sfeer, een zinken teil met kussens maakt het plaatje compleet. Achter de bank heeft Esther een hoekje gecreëerd met een oud bureautje. Naast de donkergrijze broodkast heeft een enorme kruik een plekje gevonden. Esther: “Ik vind het heerlijk om te tutten en bezig te zijn, maar eerlijk gezegd staat het nu al een tijdje zo. Het staat gewoon goed zo.” Hoewel ze geen opleiding heeft als styliste, spreek haar stijl veel mensen aan. Een van de redenen waarom ze onlangs de stap durfde te zetten om na 21 jaar haar vaste baan in de mode op te zeggen en voor zichzelf te beginnen. “Ik verkoop nu meubels en decoraties die ik zelf vind op markten. Eerst deed ik dat vanuit de woonkamer, maar inmiddels vanuit het schuurtje uit 1800 op het erf. Mensen beginnen vaak te lachen omdat ik zo hyperenthousiast ben, maar ik vind oud hout echt heel mooi.”
 

Esther: “We kochten de boerderij eind 2016. Tot dan toe was het een melkveebedrijf geweest. De weduwe bewoonde slechts een klein deel van het huis, de dieren waren al weg, maar alles hing nog in de stal, tot de kalender aan toe.” Een flinke verbouwing veranderde het huis onherkenbaar. “Er kwamen nieuwe kozijnen en er werd een nieuw dak geplaatst. Het oude dak was niet veel meer dan een duiventil, waar de duiven door naar buiten en naar binnen vlogen. De muren hebben we gezandstraald, er kwam een halve eeuw aanslag en vuil vanaf. Daarna kregen we meer dan eens de vraag of we het huis opnieuw hadden opgebouwd, zoveel knapte het metselwerk ervan op.” De grootste verandering was de aanbouw. “Die hebben we zelf ontworpen. De vorm van het bestaande huis hebben we als het ware gekopieerd. We wisten precies hoe we het wilden hebben. We wilden altijd al met hout bouwen en hier kregen we de kans.” De buitenkant is bekleed met Siberisch larikshout. Esther: “Dat hebben we met opzet onbehandeld gelaten, zo grof mogelijk. De elementen zorgen ervoor dat het hout met de jaren steeds mooier verkleurt.”
 

Fotografie: Sietske de Vries