De verbouwing: Museum en leefhuis tegelijk in Rouveen
Met een gezinshuis is de boerderij van Inge en Marc Gelderloos woning en werkplek tegelijk. Extra belangrijk dus om een fijn leefhuis te hebben. Waar Inge eerst angst had om in een mooie, maar onleefbare museumboerderij terecht te komen, creëerde een uitgekiende verbouwing het beste van twee werelden in hun Saksische boerderij in Rouveen.
Monumentale boerderij
Het duurt even voor Marc Gelderloos zijn vrouw Inge weet te overtuigen de langgerekte Saksische boerderij uit 1819 te kopen en te verbouwen. “Marc was al snel weg van deze monumentale boerderij in Rouveen. Ik was sceptisch: wat moet ik met die oude zooi, dacht ik vooral over het voorhuis. Het leek wel een museumboerderij! Mooi hoor, maar niet om in te wonen”, oordeelt Inge. Maar het enthousiasme van Marc en de geruststellende beoordeling van een bevriende aannemer trekken Inge toch over de streep. “Mijn enige voorwaarde was dat we niet in de verbouwing zouden wonen.”
Boerderij verbouwen
Het achterhuis is verzakt, waardoor de schuifpui niet meer werkt. Overal zit enkelglas, niets is geïsoleerd en de zolder is nog één grote, kale ruimte. Bovendien staat de boerderij nog vol met de spullen van de oude bewoner. “Zo kregen we met het huis meteen een collectie van drieduizend boeken, oude schilderijtjes en zooi. Maar ook leuke dingen, die we na de verbouwing weer een plek in huis hebben gegeven. Oude kasten en mooie kisten die echt in dit huis horen.”
Museumboerderij
In het voorhuis ligt het accent op behoud. De tegelwanden in de oude keuken zijn beschermd, de plavuizen, het imitatie houtschilderwerk, de bedstedes en de oude schouw blijven allemaal behouden, waardoor het toch lijkt op de gevreesde museumboerderij. Inge: “We leven vooral in het achterhuis. In het voorhuis kijken de jongens weleens een film. In de zomer gebruik ik de keuken als verlengde van mijn moestuin en staat hij vol komkommers en tomaten, maar verder gebruiken we die ruimtes niet intensief.”
Tennisballen
Terwijl het in het voorhuis vooral bij schoonmaken blijft, wordt het achterhuis volledig aangepakt. “Er is in de hele achterkant geen plek die niet is aangeraakt. Alle kozijnen en ramen zijn vervangen, de vloer is verstevigd met poeren, alle wanden en plafonds en de vloer zijn geïsoleerd, op de zolder is alle betimmering tot op de pannen verwijderd. Daar had een marter gewoond, dus dat was echt een smerig werkje. Eieren, honderdduizend tennisballen, van alles vonden we in de oude isolatie. We hebben megaveel containers bouwafval afgevoerd en heel wat stof gehapt!”
Geel plafond
Bij de heropbouw wordt de indeling boven bepaald door het gezinshuis: er moet genoeg ruimte zijn om iedereen een eigen kamer te geven. Beneden verdelen ze de grote woonruimte in een ruime eetkeuken en een aparte woonkamer. “Het was best een uitdaging om de grote ruimte sfeervol te krijgen. Het plafond was donkergroen, met houten balken, en daarmee leek de ruimte laag en donker. Vanwege mijn liefde voor okergeel en omdat die kleur al voorkwam op andere plekken in huis, durfden we het aan om voor geel te gaan. Dat werkt verrassend goed: het valt op en geeft veel sfeer aan de ruimte.”
Meer lezen?
Wilt u meer weten over deze verbouwing van deze boerderij en nog meer foto’s bekijken? Het volledige artikel staat in Landleven juli. Deze editie is online te bestellen.
Fotografie: Otto Kalkhoven
