De verbouwing: woning van de melkboer

Hun grootste klusproject ooit was het aanpakken van de badkamer in hun Vinex-woning. Toch besluiten Melanie Weiland en Wouter Degens om zich niet te laten beperken door een gebrek aan ervaring en gaan ze een enorm verbouwingsproject aan in het huis van de vroegere melkboer. “Soms is het beter om vooraf niet te weten waaraan je begint.”

Huis van de melkboer

De ultieme Landleven-ligging heeft de Wageningse woning van Melanie Weiland, Wouter Degens en hun kinderen Livia (9) en James (7) niet, maar de geschiedenis van het pand maakt dat meer dan goed, vertelt Melanie: “Vroeger was dit het huis van de melkboer, later ging hij hier ook groente verkopen. Achter het huis hield deze melkboer paarden en de kinderen van zijn klanten mochten een rondje op de dieren rijden. Toen een gehandicapt buurmeisje niet kon rijden, maar dat wel heel graag wilde, heeft de melkboer een speciaal bed voor haar ontwikkeld. Zo kon ze liggend paardrijden. Daar is later de stichting Manege zonder Drempels uit ontstaan, waar mensen met een beperking kunnen genieten van paardrijden.” Het achterhuis, dat ooit als stal achter de woning werd gebouwd, getuigt nog van deze geschiedenis. “Toen we hier kwamen liepen de voer- en mestgangen nog door de vloer, het was toen nog echt een stal. In de tuin komen we ook nog regelmatig bewijzen tegen van het verleden als minimanege: we vinden nog steeds bitten en hoefijzers als we er gaan graven.”

Impulsaankoop

Het stel kocht hun woning aan het begin van de covidperiode. Wouter: “Voor de lockdowns zaten we wel prima in onze Vinex-woning in De Meern. Het was een mooi, comfortabel, modern huis, dicht bij werk. Maar toen de wereld zich sloot, merkten we dat we iets anders wilden. Natuur dicht bij huis, een eenvoudiger leven. Na een zoektocht kwamen we bij dit huis terecht. Met een flinke tuin en een arboretum op loopafstand en water, bos en weilanden in de buurt heb je hier alles.” “Met een gelukje pasten we nog bij de kijkdag”, gaat Melanie verder. “We hebben ter plekke een bod gedaan op basis van een hoofdrekensom. Moet kunnen, dachten we. Achteraf gezien was het wel een impulsaankoop.”

Huis met littekens en karakter

Volgens Wouter gaan ze met de aanschaf terug in de tijd. “Het huis is in 1938 gebouwd, de stal is er iets later aangezet. Er was wel een beetje gerommeld en gerepareerd in huis, maar echt verbouwd was er nooit. Er zat nog overal bedrading met jute, veel van de balken waren aangetast door houtworm en de kleine vochtplek in het plafond bleek een flinke lekkage, waar steeds een nieuwe plaat voor werd geschroefd. Bovendien leeft en beweegt een oud huis en maakt het geluid. Dat was in het begin ook wennen. Dit is een huis met littekens en karakter. We hadden hiervoor alleen een badkamer verbouwd, dus kluservaring hadden we vrijwel niet. Maar inmiddels hebben we elk schroefje in huis, elk hoekje wel een keer aangeraakt.”

Verbouwing met YouTube

Waar ze bij de verbouwing van het voorhuis nog veel uitbesteden, leren Wouter en Melanie snel. “In het voorhuis hebben we de bedrading laten vervangen. Met dat als voorbeeld en YouTube als leermeester hebben we het achterhuis zelf gedaan. We hebben voor onze verbouwing heel veel instructievideo’s gekeken en uitleg gevraagd aan familie en vrienden met kennis. Zo konden we met de kam door offertes en streepten we alles weg wat we zelf zouden kunnen. Constructieve dingen lieten we over aan de aannemer, het aansluiten van de elektra aan de expert, want het moet wel veilig. Maar we bleken ook heel veel zelf te kunnen.”

Meer weten?

Lees meer over deze verbouwing in Landleven november. Deze editie kunt u online bestellen.

Fotografie Otto Kalkhoven