De verbouwing: ‘Hier viel niets mee’
Overal asbest, puin in de grond, een badkamer van waaruit het water zo door de meterkast liep en eigenlijk te weinig ruimte. Het was geen makkelijke weg naar een mooi verbouwde boerderij voor Marleen Frey de Jong en Gerard Schuttenbeld. “Iedereen verklaarde ons voor gek, maar wij wisten erdoorheen te kijken.”
“Het voorhuis van de boerderij is gebouwd in 1915 en herbouwd in 1965, het achterdeel is van 1980”, vertelt Marleen Frey de Jong. “En alles in een andere kleur steen, zeven kleuren in totaal”, vult Gerard Schuttenbeld aan. “Bovendien hadden de hoeken een loodvoeg. Daar barstte het metselwerk. Met hoekprofielen heb ik ze extra verstevigd, en om die weg te werken hebben we de hoeken gestuukt en meteen een mooie spatlaag aangebracht. Om weer eenheid te brengen in alle verschillende stenen en de gestuukte delen hebben we de boerderij wit geverfd. Dat heeft de boerderij flink opgefrist.”
Dubbele bewoning
Het stel zocht een boerderij die geschikt was voor dubbele bewoning, zodat Marleens moeder het erf zou kunnen delen. Het aanbod was echter beperkt en de koop van een eerdere kandidaat-boerderij ketste op het allerlaatste moment af. “Dit was een puinzooi”, vertelt Marleen onomwonden. “Het dakriet was vrijwel volledig weggesleten, met grote gele zakken was het dak provisorisch gedicht. Het deel van het huis dat werd gebruikt, was eigenlijk te klein voor ons. Maar Gerard wist erdoorheen te kijken: met de bovenverdieping boven de deel erbij werd het wél haalbaar. Zo zijn we er toch voor gegaan.”
De planning had niet slechter kunnen uitvallen, want vlak voor de overdracht werd bij Marleen borstkanker geconstateerd. Inpakken, verhuizen en verbouwen vielen voor haar samen met een zwaar traject van operatie, bestraling waarvoor ze dagelijks heen en weer naar Groningen moest en chemotherapie.
Rieten dak
Het dak was het belangrijkste element om mee aan de slag te gaan. Gerard verwijdert zelf het oude riet voordat het professioneel wordt vervangen. “Vreselijk”, stelt hij over de klus, maar de geldbesparing die het oplevert is welkom. In die periode maakt hij lange dagen. Naast de aannemer werkt hij zeven dagen in de week aan hun verbouwing. Alle elektra en leidingwerk vervangt hij, hij legt betonmatten en vloerverwarming en stort dekvloeren. Om aan het eind van de werkdag alles op te ruimen, zodat de aannemer de volgende dag meteen weer verder kan.
Tegenslag tijdens de verbouwing
Op de vraag wat er tegenzat is het stel duidelijk: “Bij ons zat alles tegen.” Het deel van het huis dat door Marleens moeder bewoond moest worden, was niet op het riool aangesloten, maar de afvoer werd opgevangen in twee grote duikers onder haar terras, vanwaar het tweewekelijks naar de septic tank moest worden gepompt. Het erf bleek vol puin te zitten, zodat elke graafactie zwaar was en een volle puincontainer opleverde. Op elk bijgebouw zat volop asbest. De douche boven was lek en al het water stroomde zo door de meterkast. Marleen: “We besloten de 38 ramen die het huis rijk is te vervangen. Eerst duurde het een half jaar extra voor ze werden geleverd en bij levering bleek er bovendien niet een te passen. Omdat de oude ramen er al uit waren, hebben we ons er met passtukken en ingezaagde kozijnen mee beholpen, maar het was verre van ideaal.”
Grandioze plek
Toch is de eindbalans positief. Dankzij de vele opstallen op het terrein is er meer mogelijk met rood-voor-rood. Een deel van de kavel kan met bouwvergunning worden verkocht, om daarmee de eigen verbouwing te bekostigen. In de wagenloods hebben ze twee appartementen, een showroom en een werkplaats gerealiseerd. Ze werken nog aan tien camperplaatsen en de faciliteiten die hierbij horen. Van de onderkelderde stal die is gesloopt wil Gerard een zwembad maken. “Dat we dit samen hebben geflikt, daar zijn we wel trots op. Iedereen verklaarde ons voor gek, maar wij wisten erdoorheen te kijken. Deze plek is grandioos.”
Meer zien?
Benieuwd naar het complete verhaal en alle foto’s? Bestel Landleven oktober!
Fotografie: Otto Kalkhoven
