Column: Winterstek

Ik hou van gratis. En in de tuin kom je dan prima aan je trekken. Met zaaien zijn plantjes bijna gratis, met delen kun je helemaal gratis aan nieuwe planten komen. Stekken is ook een mooie optie om je bestaande plantenbestand te vermeerderen, maar ik vind het in de zomer best een toestand. Je moet aan de slag met potjes, stekpoeder, stokjes en plastic zakjes. Zie maar eens een week te vinden dat je planten er optimaal bij staan, het niet te droog is en het daarna ook niet te warm wordt waardoor je na het stekken druk blijft met water geven.

De term winterstek klinkt mij dan ook als muziek in de oren. Een periode waarin je niet druk bent in de tuin, maar waarin de groene vingers wel kunnen jeuken om aan de slag te gaan. Dus besluit ik mijn in de zomer uit de krachten gegroeide vlinderstruik in te korten en meteen stekken te nemen. Dat is zo simpel als takken van ongeveer potlooddikte afknippen en stukjes knippen van ongeveer 20 centimeter. Ik knip net onder een bladpaar en aan de bovenkant net boven een bladpaar. Blaadjes eraf rissen; alleen bovenaan laat ik een klein bladpaar of een deel van een groter bladpaar staan. En dan duw ik zonder verdere omhaal de takken de grond in, voor zo’n driekwart in de aarde.

Zoals de reclame van een Nederlands biermerk vroeger zei: ‘And now we wait’. Want verder doe je dus lekker helemaal niets aan een winterstek. Gewoon wachten of er in het voorjaar wel of geen leven in blijkt te zitten. Zo niet: geen man overboord. Zo wel: vaak het eerste jaar al genieten van de eerste voorzichtige bloemen. De jaren erna wordt, met de juiste snoei, de bloei alleen maar rijker. En dat terwijl je zelf niks armer wordt: win-win-win!

Angela probeert het uit

Elke maand probeert redacteur Angela iets nieuws uit in de tuin. Ze schrijft een column over haar tuinprobeersels.