Wandeling: De kerk blijft altijd in je vizier

Doordat het pad over de dijken heen gaat heb ik een weidse blik over het gehele landschap. De kerk van Oud-Zevenaar zie ik achter mij steeds verder verdwijnen, de stilte loop ik tegemoet. De zon weerkaatst haar stralen via het water door het riet naar mijn gezicht. Tussen het riet door zie ik ganzen heerlijk in het water dobberen. De enige geluiden die ik hoor zijn de ganzen, een windje dat zachtjes door het riet heen blaast en mijn voeten die door zaagsel snippers stappen.

De stukken riet verdwijnen en er volgt een moerassig stukje grond waar het Klompenpad zich vervolgt. Ik kan weer een beetje om me heen kijken en zie dat het pad de hoek om gaat. Wanneer ik de hoek omloop komt het water op me af, dit is de kleine Geldersche Waard. Het drassige pad stopt en met het trekpontje kom ik aan de andere kant. Af en toe stap ik over hekjes en paaltjes heen, dit is om honden weg te houden. Omdat men gedurende dit Klompenpad diverse zeldzame diersoorten kan tegenomen zijn honden verboden. De ganzen, die ik eerder al zag, lopen vrolijk langs me heen, het lijkt alsof ze mensen gewend zijn.
 

De door de boeren beschikbaar gestelde stukken grond zijn enorm. Nu ik er zelf loop is het bijzonder om te zien hoe groot de stukken land zijn waar deze boeren op wonen en werken. Dit stuk Klompenpad is vanaf Pasen 2021 als extra stuk erbij gekomen. Dit dankzij een kavelruilproject waardoor ik nu over deze akkers en weilanden kan lopen. Een boer die een flink stuk van mij vandaan staat zwaait naar mij. Ik zwaai terug en hij komt naar me toe gelopen. “Heerlijk weertje is het vandaag, toch?” “Zeker, ideaal voor een wandeling”, zeg ik hem. Hij begint een interessant verhaal over het Klompenpad en het dorpje: Aerdt. De mensen hier zijn erg aardig en vertellen graag over de route en het dorpje.

Lopend door de Eendenpoelsche Buitenpolder verlaat ik de rand van het dorpje Aerdt en vervolgt de route zich langs het water richting Pannerden aan de Oude Rijn. Als ik goed kijk en mijn ogen een beetje dicht knijp zie ik in de verte nog de kerk van Oud-Zevenaar. Mooi dat deze kerk gedurende de route overal te zien is. De route buigt iets naar rechts en ik zie het volgende trekpontje al schitteren in de zon.

De stukken riet links en rechts van mij maken een doorkijkje richting de dijk. Op de dijk loopt de route langs kleine beekjes omhoog en omlaag. Langzaamaan laat de kerk van Oud-Zevenaar steeds meer van zichzelf zien. Het topje van het dak lijkt groter te worden en de klok is weer in mijn zicht. Het stuk waar ik de route begon zie ik voor me liggen, voor ik het weet ben ik al weer bijna terug. Stevig loop ik door de dijk op langs de het water de Breuly. De kerk raak ik weer bijna aan.