Knappende uiltjes
In het voorjaar van 2014 kreeg de familie Weijermars via Anita een uilenkast. Het eerste broedseizoen was het al raak, zag Toos tot haar vreugde. “Voor Stijn was het bekend omdat hij ermee opgegroeid is, ik moest de uilen leren kennen. Toen ze voor het eerst jongen kregen, werd het voor mij pas echt.” Als de uilskuikens een dag of acht zijn, kunnen ze geringd worden. Anita vindt dat wat vroeg en komt meestal langs als ze een dag of vijftien oud zijn. Alle uilen krijgen een uniek nummer, weet Toos. “Anita loopt achterom en staat dan bij de kast met haar laddertje, haar koffertje en een collega.” Het hele gezin wordt er dan bij geroepen.
Toos wist niet dat het zo leuk zou zijn om een uilenkast te hebben. “Toen Anita zei dat ze uit het ei waren gekomen en ik de uilskuikens voor het eerst zag, dacht ik: wat is dít fantastisch! Dat we ze konden zien en die veertjes konden aanraken, dat was voor mij heel bijzonder.” Iedereen vindt jonge uilen geweldig, weet Anita. “De uilskuikens zijn heel gelaten als we ze ringen, ze grijpen een keer met de klauwen of knappen met het snaveltje, dat is alles. Ze kunnen dan nog niet vliegen.” Tijdens het ringen zit het ouderpaar vaak op een afstandje toe te kijken.